Dag 22: New York - België

We komen om 07:00 uur aan in New York. Het plan was om nog een dag rond te lopen in New York tot we onze vlucht dienden te halen. We waren echter zo moe dat we besloten hebben om een hotel aan de luchthaven te zoeken om wat te slapen. Wat een afzetters allemaal! Onder de 100 dollar geen kamer te vinden voor die enkele uurtjes.. Gezien we zo moe zijn en geen zin hebben om in de terminal te slapen, nemen we toch maar één van de hotels.
We checken in, nemen wat ontbijt mee naar de kamer voor als we wakker worden en kruipen in bed. Om half 2 worden we wakker geklopt, geboord en gezaagd.. Zijn ze verdorie de kamer naast ons aan het renoveren!!! Gezien we al betaald hadden is er dus niets meer aan te doen. We blijven nog wat in bed liggen met de nodige geluidshinder op de achtergrond.
Wanneer we uitchecken delen we ons ongenoegen mee over het lawaai. De uitleg was “dringende renovatiewerken”..
We checken nog snel online in bij Jet Airways en kiezen onze plaats op het vliegtuig.
We worden met de shuttlebus naar onze terminal gebracht waar onze vlucht op ons wacht! Tot onze verbazing begint het boarden al 40 minuten na onze check in aan de luchthaven. Er staat een immense rij voor de security check.. Jaja, we zijn weer in New York zoveel is duidelijk. We dienen een hele hoop mensen voorbij te steken om toch maar op tijd te kunnen boarden.. Jammer voor de mensen, noodzakelijk voor ons. We krijgen natuurlijk wel wat commentaar maar leggen alles netjes uit aan de mensen achter ons dewelke toch begrip tonen..
We zijn net op tijd en kunnen zowat meteen op het vliegtuig. We zitten helemaal achteraan dus moeten er bij de eersten op.
We komen meteen weer in de luxe terecht. Gratis tv kijken (films, series, spelletjes, muziek,..), ruime plaatsen, dekentje, kussentje, tweemaal eten en zoveel drinken dat we willen (ook alcohol). We nemen om te beginnen een wijntje, dat kan eens smaken!
De vlucht verloopt zonder enige problemen en voor we het weten zijn we al in België.. Einde vakantie, terug naar de realiteit!
We hebben er een mooie drie weken op zitten en kunnen dan ook tevreden terugblikken op een onvergetelijke reis!

Dag 21: Las Vegas - New York

Gisteren nog naar de balie gebeld met de vraag of we een late chack-out mochten doen. Deze werd ons geweigerd omdat heel het hotel volboekt was voor een evenement.
We dienen dus om 11:00 uur ten laatste uit te checken. Voor Andy wil dit zeggen, niet veel slaap na het pokernachtje.
We zetten de wekker om 10:00 uur zodat we op tijd alles kunnen inpakken en ons nog kunnen douchen.
We pakken alles in, onze drie zakken. Twee grote, stampvol kledij en één kleine met één groot pakket dat we hebben gekocht en te zwaar weegt om in de gewone bagage te steken. Rara, wat zou dat zijn.. ;)
We checken stipt om 11:00 uur uit. De voorbije twee dagen was het te koud om te zwemmen, vandaag was het ideaal. Wanneer we uitleggen dat we nog de hele dag in Las Vegas zijn en we graag nog zouden gaan zwemmen, delen ze ons mede dat dit niet mogelijk is zonder een kaart. We druipen ietwat teleurgesteld af.
We laden de zakken in en gaan op ultieme shopping trip. Er is namelijk nog wel wat plaats in de zakken als we goed puzzelen.. ;)
We bezoeken de Premium Outlet Store in Las Vegas, zo’n 2 mijl van ons hotel. Enkele uren later, enkele honderden dollars armer,  de zakken volledig gevuld, zit onze shopping trip erop!
We besluiten toch nog te proberen om te gaan zwemmen in Tropicana zonder kaart. We halen onze zwemkledij uit onze zak en steken deze in een kleindere zak.
Tegen het meisje dat de handdoeken uitdeelt zeggen we dat onze kaart nog in de auto ligt. Ze stelt geen verdere vragen en geeft ons een handdoek de man. We kleden ons om in de voorziene kleedkamers en springen meteen in de “Spa”. Het water is eigenlijk wat warm met de buitentemperatuur erbij dus wisselen we de spa voor het zwembad. We zwemmen een tijdje en gaan wat relaxen op onze stoel.
Plots komt er iemand ons zeggen dat het zwembad binnen 15 minuten sluit voor een privé evenement.. Verdorie!! Wat hebben we weer pech, net nu ons plannetje zo goed gelukt was.
We blijven liggen tot we zowat worden buiten gezwierd en gaan ons dan braafjes omkleden.
We besluiten om al iets te gaan eten en het nog eens gezellig te maken. We gaan daarom naar The Venetian om lekker Italiaans te eten. We nemen een menu in een Italiaans café. Het voorgerecht is Linzensoep, dan als hoofdgerecht heeft Melissa Ravioli met kaas in een tomatensaus met basilicum en Andy de spaghetti met gehaktballetjes, als nagerecht een wortelcake voor Andy en Melissa neemt de chocolademousse. We spoelen dit alles door met een glaasje Italiaans bubbels.
Na ons etentje wandelen we nog eventjes rond om dan met de auto naar Mandalay Bay te rijden. We willen namelijk naar de “Shark Reef” gaan kijken. Een aquarium met haaien dus..
Wanneer we daar aankomen mogen we niet meer binnen omdat ze bijna gaan sluiten. Er is tevens wel een forse toegangsprijs van 18 dollar de man.
Aangezien we nog wat tijd over hebben, besluit Andy om nog even te gaan pokeren. Hij wil zijn geluk nog even op de proef stellen.. ;)
Melissa gaat ondertussen de slotmachines even uittesten. Na 10 minuten spelen is Melissa het echter al beu en besluit ze wat op verkenning te gaan in het hotel. Andy speelt rustig verder in de pokerroom. Een uurtje later komt Andy terug met ongeveer 56 dollar winst. Niet slecht, daar kunnen we vanavond onze twee grote tassen mee inchecken op de luchthaven. Het blijkt per tas namelijk 25 dollar te zijn.
We dienen eerst met een interne vlucht naar New York te reizen om dan via een internationale vlucht terug naar België te komen. Voor de interne vlucht moeten we onze bagage dus bijbetalen.
We leveren nog netjes onze huurwagen in en stellen flink de vraag “did we have to clean the car?”. De man zegt tegen ons “Yeah, you had to wash and vacumeclean it”. Ons gezicht werd even wit, tot we merkten dat hij aan het lachen was.
Onze auto zag er echt smerig uit van al de offroad weggetjes die we in de drie weken gereden hadden.
We zijn ruimschoots op tijd voor onze vlucht dat om 23:30 uur vertrekt naar New York.
Ons groot pakketje geraakt ook zonder problemen door de bagagecontrole.. *oef*
We praten nog even met twee Amerikanen vanuit Alabama. Ze vertellen ons over hun domein, het vissen, de jacht en hun bungalow in de bergen. We luisteren met wat jaloezie naar hun verhaal.. Wat een leven!!
Voor we het weten is het tijd om te vertrekken. We reizen met Delta dit keer. We zitten iets minder als sardines dan vorige keer bij de tweede vlucht van Frontier maar hier krijgen we van heel de reis niets. Zelfs geen watertje.. Misschien is dit omdat het een nachtvlucht is.

Dag 20 : Las Vegas - Valley of Fire - Hoover Dam

Na een korte nachtrust worden we “wakker “. We kunnen niet te lang uitslapen omdat we alles moeten gezien hebben voor 19:30 uur. Andy heeft om 19:30 uur namelijk een kleine verassing voorzien in het hotel waar Melissa niets van mag weten.
We vertrekken rond 10:00 uur naar onze eerste halte, Valley of Fire. In vergelijking met Red Rock Canyon lijken deze parken toch wel wat op elkaar. Er zijn veel rotsen.. ;)
Maar het landschap blijft eigenlijk altijd spectaculair dus we kijken onze ogen uit. Gezien we in onze luie dag zijn na onze uitstap van gisteren, bekijken we veel vanuit de auto. Foei foei!
Af en toe stappen we uit om een korte trail te wandelen. Het is niet zo’n groot park dus we zijn redelijk snel rond. We stoppen nog even in het visitor center waar we de levende dieren die ze daar hebben bekijken. Er zit een tarantula, veel hagedissen, slangen, een schorpioen,… .
We besluiten hierna onze weg verder te zetten naar Lake Mead. Wanneer we richting Lake Mead rijden zit er niemand aan de “fee booth”. We dienen dus geen inkom te betalen, toch wel een beetje een meevaller!
We rijden een hele tijd alvorens we het meer echt zien, jammer dat het vandaag echt bewolkt is en bijgevolg ook wel wat koud. We kunnen dus niet in het zonnetje aan het meer zitten. We stoppen op enkele uitkijkpunten om alzo wat foto’s te nemen en een beeld te krijgen van de omvang van Lake Mead.
Onderweg loopt er plots een ram op straat. We stoppen even en nemen enkele foto’s. Wel leuk zo’n dier zo kortbij! :)
Aangezien Melissa al enige tijd lag te knikkebollen in de auto moet Andy haar wakker maken om de ram toch nog te zien. Melissa is natuurlijk plots terug wakker! De dag ervoor wou Melissa een trail lopen waar je zulke dieren kon zien, maar door ons “verloren lopen” hebben we die trail moeten overslagen.. Was dat even een meevaller dat we er toch nog één zagen!
Wanneer we Lake Mead buitenrijden zijn de “fee booths” plots open. We dienen echter niet te betalen als we buiten rijden. Handig!
We rijden verder naar Hoover Dam. Wanneer we daar aankomen wordt ons meegedeeld dat er vandaag geen tours zijn naar de turbines van de dam. Jammer..
We laten het niet aan ons hart komen en parkeren onze auto om te genieten van het imposante bouwwerk!
Rond 16:00 uur hebben we het meeste wel gezien. We besluiten om richting het hotel te rijden en onderweg te stoppen om iets te eten.
We vinden niet veel culinairs om te eten en besluiten dan maar naar Burger King te gaan. We nemen ieder een menu en laten het ons zo goed als mogelijk smaken. We zweren in Burger King samen dat we lange tijd geen fastfoodtent meer gaan bezoeken in België!
Na ons gezellig etentje, terug naar Tropicana. We maken ons rustig klaar om dan naar de verassing van Andy te gaan.
Eens aan het theater van Tropicana aangekomen bemerkt Melissa meteen waar we heen gaan. “Dancing with the stars, Las Vegas”. Een uur en half uur durende dansshow met sterren vanuit Amerika. We kennen eigenlijk niemand van de sterren maar de show is echt leuk! De dansacts zijn spectaculair en leuk om naar te kijken. De presentatie tussenin is echt grappig. De show is zeker een aanrader om te gaan bekijken!
Na de show besluiten we nog even op de strip te gaan lopen. We bekijken de beroemde fontijnenshow van Bellagio. We wandelen hierna verder naar The Venetian, waar we met de gondelbootjes wilden varen. Deze bleken al dicht te zijn.. :) Geen probleem want het was eigenlijk nogal duur.. 64 dollar voor een privévaartje.
We eten een kleinigheid in een bar en bekijken de “lucht” in The Venetian. Het plafond is van verlichte wolken, echt gezellig.
Na ons hapje wandelen we terug naar het hotel, we doen hier 50 minuten over. Toch lang die strip! Melissa besluit om te gaan slapen en Andy gaat nog een pokerspelletje meepikken in het hotel.
Twee uur later (om 03:45 uur) komt Andy trots terug op de kamer met 316 dollar winst! Hij is zoooooooo trots dat hij er amper van kan slapen! :)
Na enige tijd gniffelen en wiebelen van geluk valt Andy dan toch in slaap.. Met het pokerspel nog diep in zijn gedachten..

Dag 19: Beatty - Red Rock Canyon - Las Vegas

Na een goeie nachtrust gaat het richting Las Vegas. We hadden daags voordien besloten van nog even het red rock canyon statepark te bezoeken. Dit ligt niet zo ver van het centrum van Las Vegas. Na het betalen van onze inkom en het bestuderen van het kaartje vertrekken we op uitzichtroute dewelke doorheen het park loopt. Je krijgt er verschillende rotsen in verschillende kleuren te zien. Het lijkt soms wel onnatuurlijk maar is prachtig om te zien. We hebben besloten van 2 trails te wandelen. De eerste was maar een 1mijl en half. Ondertussen begon het te sneeuwen en hebben we nog extra kledij aangetrokken. Na enige tijd begonnen we ons toch af te vragen of we de juiste trail waren. Andy loopt over de rotsen een deel verder komt teruggelopen met de mededeling dat we inderdaad verkeerd zaten. Blijkbaar moesten we ergens een wegeltje naar rechts maar we dachten dat het rechtdoor was. Het stond jammerlijk ook niet aangegeven. Wij waren toch al een uurtje weg dus wij terug. De zin om nog wandelingen te maken was jammerlijk wel over. Eens aangekomen aan de auto rijden we verder het park door. We stoppen nog aan enkele mooie uitzichtpunten en rijden door ons hotel. We hadden geboekt in het vernieuwde Tropicana. Eens toegekomen hadden we een ruime parking ter beschikking en ging het inchecken vrij vlot. Je wordt letterlijk in het casino en showleven gegooid hier. Slots, poker, blackjack….je kan er niet naast kijken. En om naar de kamer te gaan moesten we nog is door het casino. Dat ruikt naar aanzetten tot…
We pakken onze valiezen een laatste keer uit en gaan de stad in.
Al gauw krijg je de vrijgezellenavonden te zien wat soms toch tot grappige taferelen kan leiden. Wat je ook ziet is toch wat bedelaars. Een had een kat bij haar dewelke een coole zonnebril op had. Alles voor de show zeker.
We hadden gezien dat Chromeo vandaag een dj-set kwam spelen in Club Pure van het Caesar Palace. We hebben ons op de gastenlijst kunnen zetten en waren dan ook al benieuwd naar vanavond.
Eten gingen we in de Monte Carlo doen. Dat viel eigenlijk wat tegen. Het was een buffet, maar vonden er niet teveel goed.
Eens terug buiten was het al goed donker geworden en de stad komt dan wel echt tot leven. Overal neon verlichting, reuzenschermen die je overal naartoe lokken en luide muziek.
We gaan nog even naar het hotel om een powerdutje te doen. De drie weken beginnen zo zijn tol te eisen…
Na het dutje, vlug de douche in en we springen in onze kleren en gaan met de monorail naar Caesar Palace. We hadden geluk, want als de een kaartje wouden kopen voor de monorail kregen we er 2 van mensen die weggingen. Dat was 24 dollar uitgespaard.
Aangekomen aan Pure stonden er grote wachtrijen. Wij blij dat we op gastenlijst stonden. Na even te wachten mochten we binnen in de club. Drankjes besteld en we waren onmiddellijk 34 dollar kwijt!! Ze hadden geen kaart en het was gewoon “iets” bestellen. Het drankje sloeg dan nog echt tegen ook, niet te drinken. Zo straf en zoveel alcohol! Elke keer er iemand tegen ons liep en we morsten wat, zagen we onze 34 dollar op de grond vallen.. Leuk is anders natuurlijk.. :P
Na enkele uurtjes dansen in een stampvolle maar leuke club, gingen we rustig naar het hotel om te slapen.. Het beloofd een korte nacht te worden aangezien we morgen nog op uitstap gaan..

Dag 18 : Death Valley - Beatty

Na een verschrikkelijke nacht is het eindelijk tijd om op te staan. We waren beiden nog nooit zo gelukkig om vroeg te mogen opstaan!
We hebben beiden wakker gelegen van het gesnurk van de buurman.. Zo dun waren de muren dus!
We nemen een douche en laten de sleutel in de kamer liggen daar er zelfs nog niemand is om bij uit te checken. De douche…er kwam meer water uit het kraantje van de gootsteen. Niet echt een aanrader dus.
We willen vandaag toch wat doen in Death Valley dus wij vroeg weg.
We rijden naar de eerste van vele bezienswaardigheden van de dag, Mesquite Sand Dunes. Daar gaan  we een wandelingske doen. We passeren eerst om Andy’s bezine voor de dag te halen: zijn koffie.
Eens toegekomen kunnen we heel wat pootjes van verschillende beestjes als ook de sporen van de ratelslangen zien. We zijn vroeg en kunnen dus rustig genieten van het mooie landschap.
We gaan terug naar de wagen wanneer de eerste groepjes  aankomen. We besluiten onmiddellijk door te rijden naar Uhebe Crater. Het is een gigantische krater van enkele tientallen meters diep. Naast de krater liggen nog verschillende andere kleine kraters die wel minder spectaculair maar daarom niet minder mooi  zijn om te zien.
We rijden terug rustig naar beneden en rijden door Scotty’s Castle. Het kasteel gebouwd door verschillende investeerders die vroeger op zoek waren naar goud en andere gesteenten in de vallei.
Daar we de rondleiding niet gingen volgen rijden we vervolgens door naar Dante’s View.  We stoppen nog snel in Salt creek. Een zoutmeer waar kleine visjes "Pupfish" zitten. Wat leuk om te zien al die kleine dingetjes dat tegen de stroom opzwemmen! Op naar Dante's Point.... We kijken en wandelen wat rond en nemen natuurlijk genoeg foto’s. Vervolgens rijden we door naar Zabriskie point. Beiden zijn echt leuke uitkijkpunten over de vallei!
Onze volgende halte is Golden Canyon waar we de trail bewandelen dewelke er loopt. We wandelen niet geheel tot het einde omdat we nog een druk schema voor de boeg hebben. De Golden Canyon trail loopt eingenlijk in een kloof van de berg. Het is wel speciaal om als kleine mens tussen zo’n grote natuurfenomenen te lopen.
We rijden verder naar Devil’s Golfcourse. Het is eigenlijk onwaarschijnlijk dat zo’n stenen gevormd worden in het midden van een “woestijn”. Zover je kan kijken zie je allemaal dezelfde donkere stenen met af en toe eens wat wit. Dit zijn nieuwe (nog broze) stenen dat gevormd worden.
We proberen wat door de stenen te wandelen zonder op ons gezicht te vallen. ;)
We rijden door naar wat ons betreft toch wel het hoogtepunt, Badwater Basin.  

We wandelen over de grote zoutvlakten waar de temperatuur stijgt tot zo’n 87° Farenheit. Omgerekend is dit boven de 30° graden! We wandelen een heel eind, gewoon om echt het gevoel te hebben in het midden van de zoutvlakte te zijn. We nemen weer veel foto’s! ;)
We rijden verder naar Natural Brigde. Daar is een natuurlijke “brug” gevormd door erosie. We zijn nogal lui vandaag en wandelen tot aan de brug. Je kan nog een mijl verder wandelen naar een opgedroogde waterval, maar daar hebben we geen zin meer in! We wandelen terug in de “hitte” al is dat echt een understatement voor de vallei des doods.. In de zomermaanden is de warmte amper uit te houden, dus wij zijn op het beste moment gekomen.
We rijden nog naar Artists Drive. We zijn er op de late namiddag wanneer de kleuren van de bergen op hun mooist zijn. Aan Artists Palette nemen we enkele mooie foto’s van de bergen.
Dit was onze laatste halte van deze drukke dag. We zetten onze koers in naar Beatty, meerbepaald naar Motel 6. Na een uurtje rijden komen we aan in Beatty. We zijn echt stikkapot! We nemen snel een douche en besluiten om iets te zoeken om te eten.
We hebben beiden zin in pizza. Dit blijkt nog een moeilijke opdracht te zijn! Er is in Beatty amper iets, dus veel keuze is er niet.
We vinden een plaatsje, een saloon op Main Street. We bestellen één pizza voor ons beiden omdat deze echt groot blijken te zijn. We worden gewaarschuwd dat we enige tijd op ons eten moeten wachten. We besluiten dan maar wat te poolen. De pooltafels staan temidden van waar je moet eten.. Niet echt een gezellige plaats om te eten.. :)
We krijgen echt een grote pizza, smullen deze op en besluiten dan ook meteen naar het hotel te gaan. We vallen zowat meteen in slaap na deze vermoeiende dag en de slechte nachtrust van de dag ervoor..
Tomorrow………… Viva Las Vegas!! ;)

Dag 17 : Joshua Tree - Calico Ghost Town - Death Valley

Wanneer we opstaan en een blik naar buiten werpen merken we meteen dat het vandaag niet zo’n warme dag zal zijn. We zetten onze eerste stappen buiten en voelen meteen de koude wind en enkele regendruppels.
We eten vluchtig wat ontbijt en vertrekken dan richting Calico Ghost Town. Het is toch nog zo’n twee uur rijden. Gezien we het niet altijd even nauw nemen met de speedlimits zijn we er wat sneller. We maken onderweg nog een tussenstop in de Wallmart voor enkele inkopen. Melissa kan het niet laten om een souvenir voor de twee viervoeters thuis mee te nemen.
We passeren nog een Starbucks voor de nodige dosis cafeïne en rijden verder richting Calico. Ondertussen regent het buiten stevig door, soms zo erg dat we amper iets voor ons kunnen zien.  Zo’n 10 mijl voor Calico klaart het op, we laten de regenwolken achter ons. Eens aangekomen in Calico bemerken we meteen hoe toeristisch deze site geworden is. Er is in het groot op de bergen “Calico” geschreven in witte letters. Je ziet deze al van ver!
Wanneer we aan de ingang van het park komen moeten we per persoon 6 dollar neertellen. We parkeren onze wagen en wandelen in het park met de regenwolken vlak achter ons. We verkennen het domein om tot de vaststelling te komen dat er amper nog “echte” gebouwen in het dorp zijn. De meeste zijn neergezet en doen dienst als lokale winkeltjes voor de toeristen. We zeggen meteen beiden dat dit de 12 dollar in totaal niet waard is.
We wandelen verder langs de site waar we een mijn tegenkomen, we wandelen binnen om dan tot de vaststelling te komen dat we ieders een dollar dienen te betalen om in de mijn te mogen wandelen. We besluiten dit toch maar te doen om eens iets anders te zien dan de winkeltjes.
De mijndeuren worden gesloten, de lichten gedoofd en een bandje begint te spelen. Via ultraviolet licht worden verscheidene stenen opgelicht en krijgen we wat uitleg omtrent de stenen en hun kleuren.
We wandelen verder in de mijn, op zich wel uniek, maar toch niet zoveel te zien.
Wanneer we buitenkomen bemerken we dat er ook een treintje staat, doch voor de korte treinrit moet je nog eens een bijkomende 3 dollar per persoon neertellen. Dit vinden we toch echt wel teveel en besluiten dan maar dat we genoeg gezien hebben in het park.
We hebben er hooguit een uurtje rondgelopen, wat al een hele prestatie is!
We zetten onze route verder naar Death Valley. We besluiten onze oorspronkelijke route wat te wijzigen, deze zou ons via Lone Pine naar Panamint Springs Resort in Death Valley brengen. We laten Lone Pine voor wat het is en besluiten om door de woestijn naar Death Valley te rijden. Wat een belevenis! Er is eigenlijk zo ver als je kan zien niets! Enkel de weg dat je in de bergen al ziet lopen, zo weet je dat je nog heeeeeeeel ver moet rijden! ;) Dat kan soms wat ontmoedigend werken.. We genieten van het landschap en komen na een rit van zo’n 3 uur aan in Panamint Springs Resort.  Het verblijf stelt niet zo veel voor. De tijd is er wat blijven stilstaan.
We besluiten verder te rijden naar Darwin Falls. Via een leuk stukje offroadrijden bereiken we de parking.  De trail loopt eerst over lichte steentjes maar gaat al snel over tot het overklauteren van rotsen, stammetjes overlopen dewelke over het water lopen. Het is grappig en ondertussen bewonderenswaardig al het groen  waar je moet doorlopen. En dit toch allemaal in de Vallei des doods… Allemaal leuk voor ons. Voor wat ouderen mensen is het toch al moeilijker. Maar het loont de moeite…op het einde kom je op een watervalletje.
Andy kon het niet laten van de aap uit te hangen en begon wat naar boven op de rotsen te klimmen. Melissa blijft wijselijk op de begane grond staan (altijd leuk voor wat actiefoto’s).
Wanneer het aapje terug beneden is, zetten we onze weg terug in naar wagen. We rijden vervolgens terug naar Panamint Springs Resort waar we iets eten in het restaurant. Wegens gebrek aan “normaal” eten nemen we ons beiden een hamburger met fritjes. De menukaart bestaat uit 19 hamburgers en 13 pizza’s…
Na ons diner besluiten we wat te tanken (echt duur 1,2 dollar per gallon meer dan normaal) en door te rijden naar het uitkijkpunt. Tegen dat we aan het uitkijkpunt zijn om de vallei te bekijken is het eigenlijk al te donker voor foto’s te nemen. We genieten van het uitzicht en rijden vervolgens terug naar onze slaapplaats. Daar maken we kennis met de filterdunne kartonnen muren en maken we ons mateloos druk in het lawaai van de buren. De kinderen roepen, gillen en springen op het bed.. Leuk als je moe bent en wil slapen!
Zelfs als ze gewoon praten verstaan we alles, geen aanrader dus als je op uw nachtrust gesteld bent.. We vallen na lang druk maken toch in slaap, niet voor lang want de wekker staat al om 06:30 uur!

Dag 16 : Palm Springs – Joshua Tree

Dag 16 : Palm Springs – Joshua Tree

Eindelijk eens een deftig ontbijt deze ochtend! We hebben dan ook wat meer betaald gisteren maar dat is het nu zeker wel waard.
We checken uit, bekijken nog enkele leuke straten in Palm Springs en hup, naar Joshua Tree NP. We moeten zo’n uur en half rijden en passeren het windmolenpark van Palm Springs op weg naar onze eindbestemming. Wow, zoveel molentjes bij elkaar geeft wel een speciaal uitzicht.
Voor we aan het park komen besluiten we eerst nog iets te halen om te eten: ananas, kokosnoot en voorgesmeerde boterhammetjes. We besluiten om deze later in het park op te eten.
Onderweg komen we Andy’s droom verschillende keren tegen, de VW Bus. Heel de rondreis spotten we hippiebusje overal. We stoppen één keer bij een busje omdat het echt een leuk is.. Ze hebben het oude politiebusje nagemaakt en er "the donut police" van gemaakt. We nemen enkele foto's en praten met de eigenaars.. Voor dat busje hebben ze amper 5000 euro betaald met het opnieuw inrichten bij! *jaloers*
We springen binnen bij het visitor center en halen een foldertje met de trails op. De man raad ons aan om de Ryan mountaintrail te wandelen om zo het beste uitzicht over het park te hebben. We volgen zijn raad op en parkeren onze auto aan het parkeerterrein van Ryan Mountain.
We lezen op de folder dat het 4,8 kilometer wandelen is en zeer stijl naar boven gaat (meer dan 5000voet). We vullen onze rugzak met ons eten en wat water omdat we ten volle willen genieten van ons uitzicht gaan we onze picknick daar houden. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 29°C. We smeren ons eerst wat in en vertrekken. Na een uurtje wandelen komen we boven op de top van de berg. Heerlijk briesje boven en wat mooi landschap. Tot in de verte alleen maar woestijn, cactussen en hier en daar wat bomen. We eten rustig onze picknick op en dalen vervolgens af. Het grappige van de afdaling was dat we enkel Vlaams en “Hollands” diende te praten. Ze hadden allemaal dezelfde vraag: “is het nog ver?”. Melissa kwetst zich wel nog ff aan een steen die op haar enkel valt maar het viel nog mee. We rijden door naar onze volgende bestemming in het het park: Skull Rock en Jumbo Rock. Zoals de naam al laat vermoeden enkele gigantische stenen. Op de weg kom je nog verschillende rotsen tegen waar je regelmatig klimmers op ziet klauteren. Na de trails gewandeld te hebben keren we rustig terug naar de wagen waar we voldoende water drinken. Dit is trouwens aangeraden door de rangers in het park.
Wat ons opvalt is dat alle kampeerplekken in het park volledig volzet zijn…
We rijden vervolgens door naar de “cactustuin” van het park. We volgen de trail dewelke door de tuin loopt en leren er verschillende weetjes over de cactussen. We gaan vervolgens door naar Cottonwood  waar verschillende plantensoorten en bloemen in bloei zouden moeten staan. Maar dat viel toch een beetje tegen. Er zijn wel verschillende bloemen en struiken in bloei maar niet zo veel. Alles is wel aan het knotten dus we vermoeden dat we wat vroeg zijn op het jaar.
We keren wat teleurgesteld terug en rijden terug in de richting van de Bakerdam. Daar zouden tegen valavond wat diertjes te zien zijn die komen drinken aan de plas aldaar. Buiten wat hazen, springmuizen, vogels en salamanders hebben niet zo veel gezien. Maar het was ook nog niet zo laat.
De trail daar legt wel veel uit over de vegetatie. Je kan er ook originele tekeningen in enkele rotsen bekijken die door de “native americans” werden aangebracht. Laat je niet misleiden, het zijn enkele de witte ongekleurde. De rode werden er door andere “onbekenden” geplaatst.
We bekijken nog rustig de zonsondergang vanuit de bergen en rijden door naar onze slaapplaats. Dit betreft de Travellodge in Yucca Valley.
Daar er niet zoveel te eten valt gaan we Japans eten, een restaurant naast het hotel gelegen. We kregen er nog eens korting omdat we in het hotel verblijven dus dat was mooi meegenomen.
Het restaurant (kimmie) is zeker niet slecht.
Beiden zijn we redelijk moe van al de wandelingen en de temperatuur vandaag.