We eten vluchtig wat ontbijt en vertrekken dan richting Calico Ghost Town. Het is toch nog zo’n twee uur rijden. Gezien we het niet altijd even nauw nemen met de speedlimits zijn we er wat sneller. We maken onderweg nog een tussenstop in de Wallmart voor enkele inkopen. Melissa kan het niet laten om een souvenir voor de twee viervoeters thuis mee te nemen.
We passeren nog een Starbucks voor de nodige dosis cafeïne en rijden verder richting Calico. Ondertussen regent het buiten stevig door, soms zo erg dat we amper iets voor ons kunnen zien. Zo’n 10 mijl voor Calico klaart het op, we laten de regenwolken achter ons. Eens aangekomen in Calico bemerken we meteen hoe toeristisch deze site geworden is. Er is in het groot op de bergen “Calico” geschreven in witte letters. Je ziet deze al van ver!
Wanneer we aan de ingang van het park komen moeten we per persoon 6 dollar neertellen. We parkeren onze wagen en wandelen in het park met de regenwolken vlak achter ons. We verkennen het domein om tot de vaststelling te komen dat er amper nog “echte” gebouwen in het dorp zijn. De meeste zijn neergezet en doen dienst als lokale winkeltjes voor de toeristen. We zeggen meteen beiden dat dit de 12 dollar in totaal niet waard is.
We wandelen verder langs de site waar we een mijn tegenkomen, we wandelen binnen om dan tot de vaststelling te komen dat we ieders een dollar dienen te betalen om in de mijn te mogen wandelen. We besluiten dit toch maar te doen om eens iets anders te zien dan de winkeltjes.
De mijndeuren worden gesloten, de lichten gedoofd en een bandje begint te spelen. Via ultraviolet licht worden verscheidene stenen opgelicht en krijgen we wat uitleg omtrent de stenen en hun kleuren.
We wandelen verder in de mijn, op zich wel uniek, maar toch niet zoveel te zien.
Wanneer we buitenkomen bemerken we dat er ook een treintje staat, doch voor de korte treinrit moet je nog eens een bijkomende 3 dollar per persoon neertellen. Dit vinden we toch echt wel teveel en besluiten dan maar dat we genoeg gezien hebben in het park.
We hebben er hooguit een uurtje rondgelopen, wat al een hele prestatie is!
We zetten onze route verder naar Death Valley. We besluiten onze oorspronkelijke route wat te wijzigen, deze zou ons via Lone Pine naar Panamint Springs Resort in Death Valley brengen. We laten Lone Pine voor wat het is en besluiten om door de woestijn naar Death Valley te rijden. Wat een belevenis! Er is eigenlijk zo ver als je kan zien niets! Enkel de weg dat je in de bergen al ziet lopen, zo weet je dat je nog heeeeeeeel ver moet rijden! ;) Dat kan soms wat ontmoedigend werken.. We genieten van het landschap en komen na een rit van zo’n 3 uur aan in Panamint Springs Resort. Het verblijf stelt niet zo veel voor. De tijd is er wat blijven stilstaan.
We besluiten verder te rijden naar Darwin Falls. Via een leuk stukje offroadrijden bereiken we de parking. De trail loopt eerst over lichte steentjes maar gaat al snel over tot het overklauteren van rotsen, stammetjes overlopen dewelke over het water lopen. Het is grappig en ondertussen bewonderenswaardig al het groen waar je moet doorlopen. En dit toch allemaal in de Vallei des doods… Allemaal leuk voor ons. Voor wat ouderen mensen is het toch al moeilijker. Maar het loont de moeite…op het einde kom je op een watervalletje.
Andy kon het niet laten van de aap uit te hangen en begon wat naar boven op de rotsen te klimmen. Melissa blijft wijselijk op de begane grond staan (altijd leuk voor wat actiefoto’s).
Wanneer het aapje terug beneden is, zetten we onze weg terug in naar wagen. We rijden vervolgens terug naar Panamint Springs Resort waar we iets eten in het restaurant. Wegens gebrek aan “normaal” eten nemen we ons beiden een hamburger met fritjes. De menukaart bestaat uit 19 hamburgers en 13 pizza’s…
Na ons diner besluiten we wat te tanken (echt duur 1,2 dollar per gallon meer dan normaal) en door te rijden naar het uitkijkpunt. Tegen dat we aan het uitkijkpunt zijn om de vallei te bekijken is het eigenlijk al te donker voor foto’s te nemen. We genieten van het uitzicht en rijden vervolgens terug naar onze slaapplaats. Daar maken we kennis met de filterdunne kartonnen muren en maken we ons mateloos druk in het lawaai van de buren. De kinderen roepen, gillen en springen op het bed.. Leuk als je moe bent en wil slapen!
Zelfs als ze gewoon praten verstaan we alles, geen aanrader dus als je op uw nachtrust gesteld bent.. We vallen na lang druk maken toch in slaap, niet voor lang want de wekker staat al om 06:30 uur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten