07:30uur hadden we onze wekker gezet en hadden spijt dat we
ons bed moest verlaten.
Vlug een douche genomen, op de hoek gaan ontbijten en hop te voet richting Union Square. We hadden een wandeling gevonden in één van de boeken die we hadden. Deze gaf mooi weer wat er te zien was in SF. We wandelden eerst door een deel van het financiële district waar enkele wolkenkrabbers staan te pronken. De wandeling zette zich voort richting China Town. Maar eerst passeerden we de het nationale postkoetsmuseum. Ff een kijkje genomen in de ingang van het indrukwekkende museum en weer verder. Eens Chinatown vonden we een Fortune cookie bakkerij. Heel leuk om te zien hoe ze deze koekjes maken. Deze is gelegen in Ross Alley, zijstraat van Washingtonstreet. Het is een klein vies en stinkend steegje maar heel leuk om te zien. We hebben grote zak “seksie cookies” gekocht voor amper 3,5 dollar.
De mooi versierde huizen met hun felle kleuren en straatverlichting met lampions zijn leuk om te zien. Engels of zou ik zeggen Amerikaans praten ze er echter niet echt.
De ingang via Grant Avenue is (cadeau van Taiwan aan de stad SF)
Dan besloten we op Jacksonstreet het bekende kabeltrammetje te nemen. We betaalden netjes 12 dollar en sprongen het treintje op. Na echter enkele meters viel het ding plots stil en dienden we te voet onze weg verder te zetten richting Fischermans Warf. We probeerden onze 12 dollar nog terug te krijgen, dit werd geweigerd. Enkele chinezen probeerden het ook, maar te vergeefs voor hun. Dan maar te voet… Eens aangekomen op Fischermans Warf kregen we een mooi zicht op de Golden Gate Bridge en Alcatraz. We besloten vluchtig de Starbucks te bezoeken en onze wandeling verder te zetten. Wanneer de bediende van Starbucks ons vroeg hoe San Francisco ons bevalt, vertellen we hem het verhaal van de kabeltram. De man roept meteen luid door de Starbucks naar zijn collega’s wat we hebben meegemaakt en zegt dat het schandalig is dat we ons geld niet hebben teruggekregen. Hij sluit af met “What an assholes!” omdat we geen “refund” kregen. Ik vraag me af waarom ik altijd aan Astrid “fucking amzing”Bryan moet denken als ik Amerikanen hoor overdrijven….
Vlug een douche genomen, op de hoek gaan ontbijten en hop te voet richting Union Square. We hadden een wandeling gevonden in één van de boeken die we hadden. Deze gaf mooi weer wat er te zien was in SF. We wandelden eerst door een deel van het financiële district waar enkele wolkenkrabbers staan te pronken. De wandeling zette zich voort richting China Town. Maar eerst passeerden we de het nationale postkoetsmuseum. Ff een kijkje genomen in de ingang van het indrukwekkende museum en weer verder. Eens Chinatown vonden we een Fortune cookie bakkerij. Heel leuk om te zien hoe ze deze koekjes maken. Deze is gelegen in Ross Alley, zijstraat van Washingtonstreet. Het is een klein vies en stinkend steegje maar heel leuk om te zien. We hebben grote zak “seksie cookies” gekocht voor amper 3,5 dollar.
De mooi versierde huizen met hun felle kleuren en straatverlichting met lampions zijn leuk om te zien. Engels of zou ik zeggen Amerikaans praten ze er echter niet echt.
De ingang via Grant Avenue is (cadeau van Taiwan aan de stad SF)
Dan besloten we op Jacksonstreet het bekende kabeltrammetje te nemen. We betaalden netjes 12 dollar en sprongen het treintje op. Na echter enkele meters viel het ding plots stil en dienden we te voet onze weg verder te zetten richting Fischermans Warf. We probeerden onze 12 dollar nog terug te krijgen, dit werd geweigerd. Enkele chinezen probeerden het ook, maar te vergeefs voor hun. Dan maar te voet… Eens aangekomen op Fischermans Warf kregen we een mooi zicht op de Golden Gate Bridge en Alcatraz. We besloten vluchtig de Starbucks te bezoeken en onze wandeling verder te zetten. Wanneer de bediende van Starbucks ons vroeg hoe San Francisco ons bevalt, vertellen we hem het verhaal van de kabeltram. De man roept meteen luid door de Starbucks naar zijn collega’s wat we hebben meegemaakt en zegt dat het schandalig is dat we ons geld niet hebben teruggekregen. Hij sluit af met “What an assholes!” omdat we geen “refund” kregen. Ik vraag me af waarom ik altijd aan Astrid “fucking amzing”Bryan moet denken als ik Amerikanen hoor overdrijven….
Op Ghirardelli square
bekeken we vluchtig de vroegere chocoladefabriek Ghirardelli.
We begeven ons even op het strand alwaar we wat foto’s nemen en genieten van het uitzicht op het water. We zetten onze weg vervolgens verder naar de verscheidene pieren langs de haven. Op een pier bekijken we oude boten en nemen enkele foto’s.
We begeven ons vervolgens naar de pier waar de zeeleeuwen liggen. Wat leuk zo’n hoop grote monsters bij elkaar! De meesten liggen gewoon lui te wezen, anderen zijn wat aan het vechten/spelen met elkaar wat leuke taferelen oplevert. Gezien we enkel in het bezit zijn van een korte lens kunnen we spijtig genoeg niet echt detailfoto’s maken!
We wandelen verder naar het centrum van de haven Fischermans Warf. Daar is het echt een opeenhoping van toeristen, zoveel volk!!! We merken dat velen de plaatselijke “delicatesse” aan het eten zijn. Een clam showder (soep van krab in een rond desembrood). Wij willen echter de echte Clam Showder en wachten hiervoor tot we in Pismo Beach zijn. Daar krijg je de soep namelijk in een uitgeholde krabbenschelp!
We zetten onze wandeling verder en passeren het aquarium en pier 33 waar de cruises naar Alcatraz vertrekken. Gezien we een avondtour geboekt hebben, wandelen we hier gewoon voorbij. We wandelen tot aan Levi’s Plaza (jaja van het jeansmerk). Daar nemen we de “Filbert Steps” richting Coit Tower. Oh my goooooooooooooood.. Zoveel trappen!!! Deze gaan stijl naar omhoog in het midden van het stadcentrum, doch een echte aanrader! De trappen zijn omgeven door zoveel groen dat je zelfs niet meer gelooft dat je in een stad bent. Je lijkt ergens op een afgelegen plaatsje in de natuur. De wandeling tot aan Coit Tower was best wel stevig, we puffen en blazen wanneer we boven zijn. We bezoeken Coit Tower en genieten van de vele muurtekeningen in de toren. Vanuit Coit Tower heb je zelf een mooi zicht over de stad en heb je mooit zicht op Alcatraz. Vervolgens gaan we via een klein trapje opnieuw naar beneden en komen we in Filbert Street. Dit is de steilste straat van San Francisco. Het is een onwaarschijnlijk zicht als we naar beneden kijken. We blijven even staan voor wat foto’s om dan de afdaling in te zetten. We komen vervolgens terecht op Washington Square alwaar de locals genieten van de zon en spelen met hun hond in het park. Wat leuk zo’n park in het midden van de stad!
We begeven ons vervolgens naar Colombus Street, via deze straat lopen we door “Little Italy”. Little is het inderdaad, weinig spectaculairs te zien! Dit is tevens het einde van onze wandeling. Wie van de de vroegere “beatculture” wat wil te weten komen is hier aan het geschikte adres. We begeven ons vervolgens terug in de richting van Union Square want Melissa had daar eerder op de dag een Paul Frank winkel gespot. Die was op dat moment nog toe, dus gaan we er nu even langs. Natuurlijk wordt er iets gekocht in de winkel. We houden het nog braaf, één t-shirt voor Melissa. Het plezante was dat we met 3 klanten in de winkel waren. Wij 2 simpele Belgen dachten mooi en rustig te kunnen zeveren zonder dat ze ons verstonden. Tot de derder een Limburgse was dewelke al jaren in SF woonde.
We begeven ons even op het strand alwaar we wat foto’s nemen en genieten van het uitzicht op het water. We zetten onze weg vervolgens verder naar de verscheidene pieren langs de haven. Op een pier bekijken we oude boten en nemen enkele foto’s.
We begeven ons vervolgens naar de pier waar de zeeleeuwen liggen. Wat leuk zo’n hoop grote monsters bij elkaar! De meesten liggen gewoon lui te wezen, anderen zijn wat aan het vechten/spelen met elkaar wat leuke taferelen oplevert. Gezien we enkel in het bezit zijn van een korte lens kunnen we spijtig genoeg niet echt detailfoto’s maken!
We wandelen verder naar het centrum van de haven Fischermans Warf. Daar is het echt een opeenhoping van toeristen, zoveel volk!!! We merken dat velen de plaatselijke “delicatesse” aan het eten zijn. Een clam showder (soep van krab in een rond desembrood). Wij willen echter de echte Clam Showder en wachten hiervoor tot we in Pismo Beach zijn. Daar krijg je de soep namelijk in een uitgeholde krabbenschelp!
We zetten onze wandeling verder en passeren het aquarium en pier 33 waar de cruises naar Alcatraz vertrekken. Gezien we een avondtour geboekt hebben, wandelen we hier gewoon voorbij. We wandelen tot aan Levi’s Plaza (jaja van het jeansmerk). Daar nemen we de “Filbert Steps” richting Coit Tower. Oh my goooooooooooooood.. Zoveel trappen!!! Deze gaan stijl naar omhoog in het midden van het stadcentrum, doch een echte aanrader! De trappen zijn omgeven door zoveel groen dat je zelfs niet meer gelooft dat je in een stad bent. Je lijkt ergens op een afgelegen plaatsje in de natuur. De wandeling tot aan Coit Tower was best wel stevig, we puffen en blazen wanneer we boven zijn. We bezoeken Coit Tower en genieten van de vele muurtekeningen in de toren. Vanuit Coit Tower heb je zelf een mooi zicht over de stad en heb je mooit zicht op Alcatraz. Vervolgens gaan we via een klein trapje opnieuw naar beneden en komen we in Filbert Street. Dit is de steilste straat van San Francisco. Het is een onwaarschijnlijk zicht als we naar beneden kijken. We blijven even staan voor wat foto’s om dan de afdaling in te zetten. We komen vervolgens terecht op Washington Square alwaar de locals genieten van de zon en spelen met hun hond in het park. Wat leuk zo’n park in het midden van de stad!
We begeven ons vervolgens naar Colombus Street, via deze straat lopen we door “Little Italy”. Little is het inderdaad, weinig spectaculairs te zien! Dit is tevens het einde van onze wandeling. Wie van de de vroegere “beatculture” wat wil te weten komen is hier aan het geschikte adres. We begeven ons vervolgens terug in de richting van Union Square want Melissa had daar eerder op de dag een Paul Frank winkel gespot. Die was op dat moment nog toe, dus gaan we er nu even langs. Natuurlijk wordt er iets gekocht in de winkel. We houden het nog braaf, één t-shirt voor Melissa. Het plezante was dat we met 3 klanten in de winkel waren. Wij 2 simpele Belgen dachten mooi en rustig te kunnen zeveren zonder dat ze ons verstonden. Tot de derder een Limburgse was dewelke al jaren in SF woonde.
Hierna wandelen we naar de parkeergarage waar de huurauto
staat. We begeven ons vervolgens naar het district “Mission” alwaar we in Balmy
alley de muurschilderingen gaan bewonderen. Zowel in Balmy als heel de wijk
worden muurschilderingen aangebracht door haar inwoners om mensen te herdenken
of om een politieke boodschap te verkondigen. Taco’s heb je er al voor 1dollar.
We blijven er niet lang omdat de parkeermeter niet werkt en je dan niet mag
parkeren volgens een werknemer. Wat is Amerika een bizar land! De parkeermeter
werkt niet dus mag je er niet parkeren, anders krijg je een ticketje zei de
werknemer. Wanneer we hem zeggen dat we wel degelijk geld in de meter gestoken
hebben, deelt hij ons mede dat dit goed kan zijn maar dat we toch een ticketje
krijgen als we blijven staan. We besluiten dan maar te vertrekken en naar
Sutter street in Mission te rijden. Aldaar bekijken we enkele Victoriaanse
huizen (O.a doe mrs Doubtfire) dewelke er nog staan.
We begeven ons hierna naar Lombard street om aldaar aan het kruispunt met Hyde street de acht haarspeldbochten te berijden! De straat gaat steil naar beneden en er zijn acht scherpe bochten in. Een toffe ervaring om af te rijden en een leuke foto waard!
Nu op naar onze Alcatraz tour! We parkeren onze huurwagen in een parkeergarage vlakbij en begeven ons met de ticketjes naar de Pier. We wachten zo’n half uurtje in de rij en kunnen dan op de boot richting Alcatraz. Wat een onvergetelijke ervaring! We gaan met een gids naar de cellenblok. Ondertussen vertelt deze enkele leuke verhalen. Wanneer we aankomen in de cellenblok krijgen we een audio tour zodat we op eigen tempo alles kunnen vertellen. Melissa neemt de tour in het Engels (omdat de gevangenen en bewakers zelf hun verhalen vertellen en zij vind dat ze zich zo meer kan inleven). Andy neemt de tour in het Nederlands (dan moet hij niet teveel nadenken).
De tour leidt ons langs alle stukken van de cellenblok, vol verwondering kijken we rond en luisteren we naar de verhalen van de audio tour.
Het blijft toch verbazend om te horen dat één man (met zekerheid) van het eiland is geraakt door volledig over te zwemmen. Hij heeft wel eerst 7 jaar (!!!) nodig gehad om de ijzeren baren door te zagen. De avondtoer is wel echt mooi, je ziet de zonsondergang in de gevangenis vallen en je hebt een mooi nachtzicht om de baai van SF.
Na een vermoeiende dag besluiten we snel onze huurauto op te halen na het bezoek aan alcatraz en vervolgens iets af te halen om te eten. We rijden naar chinatown waar we ons tegoed doen aan “take-away sushi”. Lekker en we betalen nog geen 18 dollar voor 2 personen!!
Na ons diner gaan we meteen slapen, of nee, proberen we te slapen.. Onder ons hotel is een oefenruimte voor beginnende bands. Er zijn zo’n 20 studio’s wat dus wel veel lawaai met zich meebrengt. Als je op je rust gesteld bent is Encore Express Hotel geen aanrader! Daar wij zo moe zijn, vallen we toch snel in slaap! J
Let op, de bandjes mogen maar tot 23uur repeteren en houden zich daar ook mooi aan. Andy haalt er wel zijn hartje op vooral omdat ze de goeie rocknummers spelen.
Jammer dat we hier niet langer zijn want SF is een zeer mooie stad. Iedereen is er vrolijk en hulpvaardig.
We begeven ons hierna naar Lombard street om aldaar aan het kruispunt met Hyde street de acht haarspeldbochten te berijden! De straat gaat steil naar beneden en er zijn acht scherpe bochten in. Een toffe ervaring om af te rijden en een leuke foto waard!
Nu op naar onze Alcatraz tour! We parkeren onze huurwagen in een parkeergarage vlakbij en begeven ons met de ticketjes naar de Pier. We wachten zo’n half uurtje in de rij en kunnen dan op de boot richting Alcatraz. Wat een onvergetelijke ervaring! We gaan met een gids naar de cellenblok. Ondertussen vertelt deze enkele leuke verhalen. Wanneer we aankomen in de cellenblok krijgen we een audio tour zodat we op eigen tempo alles kunnen vertellen. Melissa neemt de tour in het Engels (omdat de gevangenen en bewakers zelf hun verhalen vertellen en zij vind dat ze zich zo meer kan inleven). Andy neemt de tour in het Nederlands (dan moet hij niet teveel nadenken).
De tour leidt ons langs alle stukken van de cellenblok, vol verwondering kijken we rond en luisteren we naar de verhalen van de audio tour.
Het blijft toch verbazend om te horen dat één man (met zekerheid) van het eiland is geraakt door volledig over te zwemmen. Hij heeft wel eerst 7 jaar (!!!) nodig gehad om de ijzeren baren door te zagen. De avondtoer is wel echt mooi, je ziet de zonsondergang in de gevangenis vallen en je hebt een mooi nachtzicht om de baai van SF.
Na een vermoeiende dag besluiten we snel onze huurauto op te halen na het bezoek aan alcatraz en vervolgens iets af te halen om te eten. We rijden naar chinatown waar we ons tegoed doen aan “take-away sushi”. Lekker en we betalen nog geen 18 dollar voor 2 personen!!
Na ons diner gaan we meteen slapen, of nee, proberen we te slapen.. Onder ons hotel is een oefenruimte voor beginnende bands. Er zijn zo’n 20 studio’s wat dus wel veel lawaai met zich meebrengt. Als je op je rust gesteld bent is Encore Express Hotel geen aanrader! Daar wij zo moe zijn, vallen we toch snel in slaap! J
Let op, de bandjes mogen maar tot 23uur repeteren en houden zich daar ook mooi aan. Andy haalt er wel zijn hartje op vooral omdat ze de goeie rocknummers spelen.
Jammer dat we hier niet langer zijn want SF is een zeer mooie stad. Iedereen is er vrolijk en hulpvaardig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten