Vandaag sloeg het ontbijt echt wel tegen.. We hadden tot
hiertoe al veel geluk gehad met het ontbijt, dus vroeg of laat moest het toch eens
minder zijn hé. We hebben keuze uit muffins en enkele rare koffiekoeken. De
koffiekoeken zijn absoluut niet eetbaar, de muffins lukken nog net. Wanneer
Melissa van hara fruitsap drinkt vliegt deze bijna door de lucht. Bah! Zo
artificieel samengesteld, niet te drinken. We besluiten het ontbijt te laten
voor wat het is en onderweg iets te nemen.
We hebben geen drukke dag vandaag, dat mag ook eens natuurlijk! De verplaatsing naar Pismo Beach is iets meer dan een half uur, wat ons ruimschoots de tijd geeft om daar wat te relaxen!
We besluiten om eerst nog even langs de Madonna Inn te rijden in San Luis Obispo. We weten het niet juist zijn, doch we zien het hotel reeds van in de verte. Roze lataarnpalen, roze muren,.. . Dit moet het zijn! We parkeren onze wagen op de parking en wensen naar binnen te gaan wanneer er net een hele meute oorlogsveteranen naar buiten komen. Een man grijpt Andy bij de schouder en zegt “I bet you ain’t never seen so many old people”. We moeten erom lachen. Een andere man knoopt met ons een gesprekje aan en vraagt van waar we zijn. Als we zeggen dat we van België zijn begint hij meteen over “Bastogne”. Andy kon hierover een potje meepraten. Na een kort praatje kijken we binnen in de Madonna Inn naar de rare kamers en restaurants. Het hotel komt precies uit een sprookje, roze lantaarns, kitsch, alles erover qua kleuren en servies. Eingelijk de moeite om gewoon is te bekijken, maar ook niet meer voor ons. We besluiten door te rijden. Als we naar buiten komen wordt Melissa door één van de oorlogsveteranen naar een wagen geroepen. Hij overhandigt haar een boeket mooie tulpen. Waar anders krijg je zomaar bloemen van een vreemde man dan in Amerika!! We nemen de bloemen mee en vervolgen onze weg naar Pismo Beach. We parkeren onze auto vlakbij het strand, zo goed als tegenover het Splash Café en besluiten een strandwandeling te maken.
Het is 22 graden vandaag, maar met de sterke wind is een jasje geen overbodige luxe. We hopen enkele Pismo krabben te spotten maar hebben geen succes. Wanneer we terug aan het Splash Café komen staat er een lange wachtrij tot om de hoek. We kwamen hier de “clam showder” eten op aanraden van een vriend (Merci Lode!!). Aangezien de rij zo lang is, moet het dus eeeeeeeeeeeeecht wel goed zijn! Wie zoekt die vind Melissa in de rij op de foto.. Na ongeveer 15 minuutjes wachten staan we al binnen en kunnen we bestellen. We zetten ons aan een lange gemeenschappelijke toog en genieten van de “clam showder”, een soort van soep van krabbenvlees in een rond broodje. Echt wel een aanrader!!
Nadat we ons buikje rond gegeten hebben stoppen we nog even in de plaatselijke Outlet stores. We kopen er eens geen kledij. Wat een wonder is.
We besluiten via Highway 1, en dus met een omweg, naar Santa Barbara te rijden.
In de weg naar Santa Barbara kijken we weer vlijtig rond en genieten we van het ruwe landschap. Wat hebben de Amerikanen echt geluk met zo’n mooie natuur!
Eens aangekomen in Santa Barbara zoeken we ons meteen een plaats om te slapen. De twee motels waar we heen wilden zitten al vol. We bieden ons aan bij Motel 6 en daar hebben ze gelukkig nog een plaatsje voor ons! We smijten de tulpen in een pot met water en vertrekken meteen om nog wat aan sight seeing te gaan doen. We bezoeken de oude missiepost. We dienden 5dollar inkom te betalen en bezocht vervolgens alle facetten van de missiepost. Daar er geen windje was binnen de ommuurde tuinen was het lekker warm en liepen we rustig rond. Na ons bezoek aan het museum liepen we nog wat rustig rond in de olijftuin van de missiepost.
Vervolgens zijn we doorgereden naar het strand van Santa Barbara. We parkeren ons gratis in één van de parkings. In Santa Barbara zijn namelijk veel gratis parking voor de duur van 75minuten. Daarna dien je 1dollar per uur te betalen. Zo goed als gratis dus.
We maken een rustige wandeling langsheen het strand en de pier en trekken vervolgens de binnenstad in. We bekijken enkele vroegere gebouwen dewelke nog dateren toen de Spanjaarden hier de plak zwaaiden.
Na wat in het gras liggen besluiten we nog rond te lopen om dan te gaan eten.
We hadden op voorhand al vastgelegd dat we bij sushibar Edomasa, De La Vinastreet, gingen eten. We kwamen er binnen en het restaurant zat stampvol. Na we alles besteld hadden kwamen we snel te weten waarom alles zo vol zat en er ondertussen al een wachtrij stond. Voor iedereen die van graag sushi eet. Kom naar hier zou ik zeggen en proef. Zo zalig om eten.
We gaan nog een koffietje drinken bij de Starbucks, een slaapmutsje.
Daar we nog niet doodmoe zijn besluiten we nog vlug onze was te gaan doen.
Morgen hebben we een afspraak bij een Amerikaans collega van ons in Los Angeles. Dat beloofd! Andy kijkt er al naar uit en weet van wat dromen vannacht ;)
We hebben geen drukke dag vandaag, dat mag ook eens natuurlijk! De verplaatsing naar Pismo Beach is iets meer dan een half uur, wat ons ruimschoots de tijd geeft om daar wat te relaxen!
We besluiten om eerst nog even langs de Madonna Inn te rijden in San Luis Obispo. We weten het niet juist zijn, doch we zien het hotel reeds van in de verte. Roze lataarnpalen, roze muren,.. . Dit moet het zijn! We parkeren onze wagen op de parking en wensen naar binnen te gaan wanneer er net een hele meute oorlogsveteranen naar buiten komen. Een man grijpt Andy bij de schouder en zegt “I bet you ain’t never seen so many old people”. We moeten erom lachen. Een andere man knoopt met ons een gesprekje aan en vraagt van waar we zijn. Als we zeggen dat we van België zijn begint hij meteen over “Bastogne”. Andy kon hierover een potje meepraten. Na een kort praatje kijken we binnen in de Madonna Inn naar de rare kamers en restaurants. Het hotel komt precies uit een sprookje, roze lantaarns, kitsch, alles erover qua kleuren en servies. Eingelijk de moeite om gewoon is te bekijken, maar ook niet meer voor ons. We besluiten door te rijden. Als we naar buiten komen wordt Melissa door één van de oorlogsveteranen naar een wagen geroepen. Hij overhandigt haar een boeket mooie tulpen. Waar anders krijg je zomaar bloemen van een vreemde man dan in Amerika!! We nemen de bloemen mee en vervolgen onze weg naar Pismo Beach. We parkeren onze auto vlakbij het strand, zo goed als tegenover het Splash Café en besluiten een strandwandeling te maken.
Het is 22 graden vandaag, maar met de sterke wind is een jasje geen overbodige luxe. We hopen enkele Pismo krabben te spotten maar hebben geen succes. Wanneer we terug aan het Splash Café komen staat er een lange wachtrij tot om de hoek. We kwamen hier de “clam showder” eten op aanraden van een vriend (Merci Lode!!). Aangezien de rij zo lang is, moet het dus eeeeeeeeeeeeecht wel goed zijn! Wie zoekt die vind Melissa in de rij op de foto.. Na ongeveer 15 minuutjes wachten staan we al binnen en kunnen we bestellen. We zetten ons aan een lange gemeenschappelijke toog en genieten van de “clam showder”, een soort van soep van krabbenvlees in een rond broodje. Echt wel een aanrader!!
Nadat we ons buikje rond gegeten hebben stoppen we nog even in de plaatselijke Outlet stores. We kopen er eens geen kledij. Wat een wonder is.
We besluiten via Highway 1, en dus met een omweg, naar Santa Barbara te rijden.
In de weg naar Santa Barbara kijken we weer vlijtig rond en genieten we van het ruwe landschap. Wat hebben de Amerikanen echt geluk met zo’n mooie natuur!
Eens aangekomen in Santa Barbara zoeken we ons meteen een plaats om te slapen. De twee motels waar we heen wilden zitten al vol. We bieden ons aan bij Motel 6 en daar hebben ze gelukkig nog een plaatsje voor ons! We smijten de tulpen in een pot met water en vertrekken meteen om nog wat aan sight seeing te gaan doen. We bezoeken de oude missiepost. We dienden 5dollar inkom te betalen en bezocht vervolgens alle facetten van de missiepost. Daar er geen windje was binnen de ommuurde tuinen was het lekker warm en liepen we rustig rond. Na ons bezoek aan het museum liepen we nog wat rustig rond in de olijftuin van de missiepost.
Vervolgens zijn we doorgereden naar het strand van Santa Barbara. We parkeren ons gratis in één van de parkings. In Santa Barbara zijn namelijk veel gratis parking voor de duur van 75minuten. Daarna dien je 1dollar per uur te betalen. Zo goed als gratis dus.
We maken een rustige wandeling langsheen het strand en de pier en trekken vervolgens de binnenstad in. We bekijken enkele vroegere gebouwen dewelke nog dateren toen de Spanjaarden hier de plak zwaaiden.
Na wat in het gras liggen besluiten we nog rond te lopen om dan te gaan eten.
We hadden op voorhand al vastgelegd dat we bij sushibar Edomasa, De La Vinastreet, gingen eten. We kwamen er binnen en het restaurant zat stampvol. Na we alles besteld hadden kwamen we snel te weten waarom alles zo vol zat en er ondertussen al een wachtrij stond. Voor iedereen die van graag sushi eet. Kom naar hier zou ik zeggen en proef. Zo zalig om eten.
We gaan nog een koffietje drinken bij de Starbucks, een slaapmutsje.
Daar we nog niet doodmoe zijn besluiten we nog vlug onze was te gaan doen.
Morgen hebben we een afspraak bij een Amerikaans collega van ons in Los Angeles. Dat beloofd! Andy kijkt er al naar uit en weet van wat dromen vannacht ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten